۱۳۹۵ اردیبهشت ۱۴, سه‌شنبه

جدول ارزش‌گذاری فیلم مجلۀ کایه دو‌سینما (شمارۀ 721 – آوریل 2016)


شمارۀ آوریل کایه دو سینما ویژه نامه ای مفصل در شرح و مدح سینمای اِکسسانتریک و به تعبیری فیلم ها و فیلمسازهای غیر متعارف، غریب و دیوانۀ سینمای فرانسه است. نمونه های بسیار از این جنس سینما و نگاههای گوناگون به آن با ظرافت و دقت در این شمارۀ بهاری گرداوری شده اند. بهار فصل دگرگونی و بارانهای ناگهانی و سیل آساست، فصل غافل گیری؛ درست به مانند سینمای اکسسانتریک. شماره ای خواندنی و ارزشمند.



خوش‌اقبال‌ها: آدم‌کُش هو شیائو-شین صدرنشین بی چون و چرای  جدول این ماه است. سی و یک ستاره  از ده رأی مأخوذه گویای استقبال گرم منتقدان و نویسندگان جدول کایه از فیلم‌ساز تایوانی است. بازدید یا خاطرات و اعترافات فیلمسازفقید، مانوئل دو اُلیویرا با بیست و شش ستاره از نُه رأی بر جایگاه دوم نشسته. فیلم محصول سال 1982 است و به مناسبت درگذشت استاد بر پردۀ سینماهای پاریس نقش بسته. سومین خوش اقبال جدول KailiBlues  اثر کارگردان چینی بی گان است. بیست و یک ستاره از نُه منتقد. ویژۀ نیمه شب  از جف نیکولز و آینده به کارگردانی میا هانسن ـ لوو و با بازی ایزابل هوپِر بر خلاف انتظار نتوانسته اند توقع منتقدان را برآورده کنند و هر دو با نوزده ستاره از هشت رأی داده شده، مشترکاً در ردۀ چهارم جدول جای گرفته اند.جالب اینکه اغلب پنج منتقدِ کایه دو سینمای جدول به  آینده همکار سابق شان امتیازی بیش از دوستاره (باید دید) نداده اند.

بداقبال‌ها: غول های لئا فِنِر در برابر غول های سینمایی صدر جدول آوریل شانس زیادی ندارد و با داشتن یک امتیاز منفیِ بیشتر(دایرۀ سیاه) نسبت به شمارۀ 10 خیابان کلاورفیلد، به قعرنشینی رضایت داده است. چهار ستاره و دو دایرۀ سیاه ( ارزش دیدن ندارد) از چهار منتقد، شروعی دلسرد کننده برای غول ها. سه ستاره از چهار ستارۀ این فیلم محصول سخاوت میشل سیمان از مجلۀ  پوزیتیف است. امید کم رنگی به آیندۀ بهتر فیلم در جدول ماه بعد، البته به شرط حضور. دو فیلم پرتغالی و امریکایی/ مستند و داستانی بداقبال های بعدی هستند؛ زمین از ژوئو پِدرو پِلاسیدو و  هر کی یه چیزی می خواد به کارگردانی ریچارد لینک لِی تِر. هر دو فیلم با پنج ستاره (به ترتیب از چهار و سه رأی داده شده) حضوری ناموفق (با احتمال پایین تغییر و بهبود در ماه آینده) و البته  دور از انتظار به ویژه برای کارگردان فیلم محبوب و تحسین شدۀ پسرانگی، در جدول داشته اند. و اما بازندۀ بزرگ جدول، فیلم  ساکنان (باشندگان) از مستند ساز و عکاس نامدار و کهنه کار فرانسوی رِمون دُپاردون است. شش ستاره و سه دایرۀ سیاه از پنج منتقد گویای پایان دوران محبوبیت استاد نزد نویسندگان جدول کایه دو سینما است. ضربه ای کاری برای فیلم سازی که حیات و ادامه حرفه اش بیش از آن که به گیشه وابسته باشد به حمایت های (بجا و لازم) دولت از سینمای مستند و البته ریویوهای منتقدان صاحب قلم متکی است. بخش بداقبال های جدول ماه آوریل با غول ها شروع شد و با غول کُشی پایان می گیرد؛ در فاصلۀ کمی از رِمون دُپاردون مستندساز، آندره تِشینۀ داستانی ساز نیز با کسب تنها هشت ستاره از پنج رأی برای هفده سالگی قرار گرفته ؛ آوریل بی رحم ترین ماه هاست...

فیلم کلاسیک ماه: هراس (1946) با کارگردانی ژولین دوویویه، سناریوی ژرژ سیمنون و بازی میشل سیمون، کلاسیکِ این ماه جدول است. فیلمی خوش ساخت و دیدنی با تصاویر درخشان سیاه و سفید که با بی مهری منتقدان یکی از شگفتی های جدول را رقم زده است. هفده ستاره و یک دایرۀ سیاه از هفت منتقد ثابت می کند که هر کلاسیکی یک شاهکار نیست البته از نظر و قلم منتقدان جدول کایه. دایرۀ سیاه ژان ـ فیلیپ تِسه تیر خلاصی است بر پیکرکم جان این کلاسیک فرانسوی.






توضیح شکل و کیفیت رأی دهی:

رأی دهنده (منتقد) با شش نشانه (نمره) به فیلم‌ها امتیاز می‌دهد: خط تیره ( فیلم دیده نشده)، دایرۀ سیاه ( ارزش دیدن ندارد)، تک ستاره (با ارفاق قابل دیدن است)، دو ستاره (باید دید)، سه ستاره (حتماً باید دید) و چهار ستاره (شاهکار). همچنین به رسم معمول،  در جدول هر ماه یک فیلم کلاسیک و قدیمی بازبینی و ارزش گذاری می‌شود. رأی‌ دهنگان محدود به منتقدان و نویسندگان کایه نمی شوند معمولاً پنج رأی متعلق به نویسندگان و منتقدان سایر مجلات سینمایی و هنری ( پوزیتیف،  تِلِه راما و لِزَنروک) و بخش سینمایی نشریات عمومی ( لوموند و لیبراسیون) است . توجه به تنوع ترکیب و سلیقه در شمارش و تحلیل آراء بسیار روشن‌کَننده است و ازین رو جدول ارزش گذاری  کایه دو سینما ترکیبی نسبتاً جامع از سلیقه و نگاه منتقدان و سینما دوستان فرانسوی را به نمایش می‌گذارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر